W przypadku zakupów przez Internet najczęściej sam sprzedający podaje w jakim czasie zobowiązuje się wydać nam zakupiony towar. Rozróżnienia wymaga jednak termin dostawy i termin wysyłki, które często są mylone przez konsumentów. Termin dostawy oznacza datę, kiedy towar powinien do nas trafić, natomiast termin wysyłki, to data kiedy sprzedawca ma przekazać zakupioną rzecz przewoźnikowi, w celu dostarczenia jej do kupującego. Jeśli termin dostawy nie jest konkretnie określony zastosowanie znajduje art. 543[1] §1 Kodeksu cywilnego (dotyczy on wyłącznie zakupów konsumenckich) zgodnie z którym towar powinien być wydany niezwłocznie, ale nie później niż w ciągu 30 dni.

W sytuacji kiedy sprzedawca nie dostarcza towaru w wyznaczonym przez siebie terminie (albo tym z ww. przepisu) art. 543[1] §2 Kodeksu cywilnego daje konsumentowi możliwość wyznaczenia nowego terminu dostawy, po którego bezskutecznym upływie, będzie on mógł odstąpić od umowy. Przewagą tego rozwiązania nad odpisanym niżej odstąpieniem od umowy bez podania przyczyny jest fakt, że po odstąpieniu z art. 543[1] §2 Kodeksu cywilnego konsument nie może ponosić żadnych kosztów, niezależnie czy sprzedawca towar zdążył już wysłać czy nie. Co więcej w jego przypadku możliwe jest dochodzenie, na gruncie art. 494 §1 Kodeksu cywilnego nie tylko zwrotu zapłaconej ceny ale również naprawienia szkody wynikłej z powodu niewykonania przez sprzedawcę zobowiązania.

Powyższe rozwiązanie ma sens, kiedy nie śpieszy się nam szczególnie i raczej liczymy na otrzymanie zamówionego przedmiotu, niż rozwiązanie umowy. Jeśli natomiast chcemy załatwić sprawę szybciej i dojdziemy do wniosku, że przedsiębiorca nie chce, bądź nie może dostarczyć nam towaru, zawsze możemy skorzystać z instytucji odstąpienia od umowy bez podania przyczyny (art. 27 ustawy o prawach konsumenta). Minusem tej opcji jest fakt, że jeśli przedsiębiorca zdąży wysłać towar, zanim otrzyma nasze oświadczenie, to będziemy musieli ponieść koszty jego zwrotu (art. 34 ust. 2 ustawy o prawach konsumenta) oraz ewentualną różnicę pomiędzy najtańszym a wybranym przez nas kosztem dostawy (art. 33 ustawy o prawach konsumenta).

Przywołane przepisy (w kolejności wystąpienia):
art. 543[1] Kodeksu cywilnego
§1 Jeżeli kupującym jest konsument, sprzedawca obowiązany jest niezwłocznie wydać rzecz kupującemu, nie później niż trzydzieści dni od dnia zawarcia umowy, chyba że umowa stanowi inaczej.
§2 W razie opóźnienia sprzedawcy kupujący może wyznaczyć dodatkowy termin do wydania rzeczy, a po jego bezskutecznym upływie może od umowy odstąpić. Przepisy art. 492, art. 4921 i art. 494 stosuje się.
art 27 ustawy o prawach konsumenta
Konsument, który zawarł umowę na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa, może w terminie 14 dni odstąpić od niej bez podawania przyczyny i bez ponoszenia kosztów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 33, art. 34 ust. 2 i art. 35.
art 34 ust 2 ustawy o prawach konsumenta
Konsument ponosi tylko bezpośrednie koszty zwrotu rzeczy, chyba że przedsiębiorca zgodził się je ponieść lub nie poinformował konsumenta o konieczności poniesienia tych kosztów.
art 33 ustawy o prawach konsumenta
Jeżeli konsument wybrał sposób dostarczenia rzeczy inny niż najtańszy zwykły sposób dostarczenia oferowany przez przedsiębiorcę, przedsiębiorca nie jest zobowiązany do zwrotu konsumentowi poniesionych przez niego dodatkowych kosztów.